ดุริย-, ดุริยะ หมายถึง น. เครื่องดีดสีตีเป่า. (ป. ตุริย).
น. เครื่องดีดสีตีเป่า. (ป. ตุริย).
น. เครื่องดีดสีตีเป่า. (ป. ตุริย + องฺค).
น. เครื่องดีดสีตีเป่า. (ป. ตุริย + องฺค).
น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
[ดุริยางคะ-] น. วิชาว่าด้วยการบรรเลงเครื่องดุริยางค์.
[ดุริยางคะ-] น. ศิลปะของการบรรเลงเครื่องดุริยางค์.
[ดุน, ดุนละ-] น. ตราชู, คันชั่ง, มาตราชั่งนํ้าหนักโบราณ เช่น ทองคําหนัก ๒๐ ชั่งเรียกว่า ดุลหนึ่ง; ความเท่ากัน, ความเสมอกัน, เช่นรายรับรายจ่ายเท่ากัน เรียกว่า งบประมาณสู่ดุล; ชื่อกลุ่มดาวรูปคันชั่งเรียกว่า ราศีดุล เป็นราศีที่ ๖ ในจักรราศี, ราศีตุล ก็ว่า. ว. เท่ากัน,เสมอกัน, ทัดเทียมกัน. (ป., ส.).